Çocukluk naftalinle gizli
Hatıralar sarı benizli
Kim kerizdi?
Belki aklım bir denizdi ben boğuldum.
Kim sorumlu?
Gözlerimde hava bulutlu
Yarına sansürü Tanrı koydu
Filmler hep sinemaskoptu
Son yabancım bir maskottu.
Geçmiş her zaman siyah beyaz
Hayatım enstrumental.
Kalendarım duvar süsü
Bulantılarda midem
Çok sebeb ürettim fabrikalarım iflas etti.
Kim samimi? Kim hakiki?...bana cevap verin!...
Özür bir borç gibiydi en zor ödenen hali.
Kalbi hacize verdim oysa borçlu sendin
Bir bahaneden ibaret terkediş.
Bilinen en son halim bir zavallı, yaşıyorum bunu da bil.
Gidiyorum adımı sil, acıyorum yaramı deş!...
Varlığın yoğunla eş ve keşmekeş bu yolda ölüme terk bin leş.
Ve rüzgarımla yüzleş …
Korku içime sorgu tıktı. Satırbaşında kalbim hep kırıktı.
Gözlerimin içine bakamadınız İçiniz hep fesattı.
İçim dışıma çıktı, içimi kemiren her fare için bir kapan yarattım.
Şüpheli paranoyaktım.
Canımı yolda buldum, tuttum kolundan evine soktum.
Yarımı gömdüm, yarımı güneşe döndüm, kedimeydi küfrüm.
Ve dikkat et dilinde hep tükürdüğün.
Sömürdüğün bu ruhta haykırışlar kördüğüm.
Mazeretimdir….
Her suçumda hazretlerimdin yalvarır oldum.
En son halim bi zavallıydı, şimdiki bene beni sorar oldum vallah…
Nezaretimdir…
Karanlıklara bir şiir oldun onca okundun
En son halim bir yabancıydı
Ozan- bedbahtı kalemini kırdı.
Sat-ı müdafa zorunlu
Adalet karaman oyunu
Sonunu bildiğim bu yol önüme serdi bilinmez uçurumu.
Gözlerim krater çukuru
Yine de elimde tek düze kalem yazarım karamsar kompozisyonumu.
Getirin artık sonumu!...
Onuru zedeler alaya vurulan her doğru.
Her geçen dakika metabolizma çökerten olgu.
Şıkkı seçti ademoğlu.
Yanlışın gurur bıçaklar, orda o alçaklar yaşamın biberi tuzu.
Huşu içinde yatsın ölü bebeklerim.
Bir buğulu aynanın yörüngesinde, ortalıkta dolaşan bu buğulu yansımalara hipnozum.
Ve uluya anlaşılmaz bir tavırla ‘’yorgunum!…’’ demek neden?
Umutsuzum bugünden
Al ve yerine koy hataları.
Ben her cevaba bir soruyla kafada tuttum.
Bir tiyoyla bir tiyatro kurdum, kendim oynadım ve arenasında bir savaşçı buldum kördü.
Köprü ortadan bölündü sagopa gördü!...
Yokluğun ki; zoraki bir ölümdü. En derin…
Yazarın olsun ellerim.
Aklımın odalarında yangın çıksın beklerim serin.
Ben kimim ki; bilmemekteyim.
Hayat kızgın boğa ben kırmızı pelerin.
Ptsi Ocak 25, 2010 3:54 am